een aantal maanden geleden werd ik als representant gevraagd bij een organisatieopstelling. als representant kan je voor allerlei elementen worden opgesteld. dat kan een persoon, een groep mensen, een product, een proces of een ander elementen zijn. door een belangrijk telefoontje was ik helaas 10 minuten later. de begeleidster van de opstelling had al een voorgesprek gehad waarin de informatie van het vraagstuk was besproken. vandaag wordt het organisatievraagstuk opgesteld met behulp van een aantal externe representanten. toen ik binnenkwam, stonden er al een aantal mensen opgesteld. ik wist helemaal niks van het bedrijf waar de opstelling voor was, noch waar het organisatievraagstuk over ging of waar die mensen die al waren opgesteld voor stonden. ik voelde al wel dat er behoorlijk wat emotionele spanning in de kamer was.
voordat ik begreep waar de opstelling over ging, werd ik door de begeleidster van de opstelling gevraagd om als representant een positie in te nemen. ik mocht een positie innemen voor de oude propositie. ik sta op en voelde me gelijk groter en sterker worden. ik voelde dat ik een grote impact had, en ik keek iedereen aan, ik moest gezien worden. zonder twijfel ging ik in het midden van de groep mensen staan die al stonden opgesteld. ik keek om me heen naar al die mensen en voelde mijn zelfvertrouwen (het gevoel van die oude propositie) groeien en nog sterker worden. Ik blijf hier staan en ga voorlopig nog niet weg. een aantal mensen die stonden opgesteld keken neutraal naar me, en er was iemand die not amused was dat ik daar ging staan. diegene bleek de representant van de nieuwe directeur te zijn die bezig was de nieuwe propositie te introduceren. ze probeerde indruk te maken door recht voor me te staan en me intens aan te kijken. het maakte echter weinig indruk en ik was (nog) niet van m’n stuk te brengen. de andere mensen die waren opgesteld stonden voor verschillende afdelingen. Ze werden rustiger toen ik daar stond en vertelde dat het vertrouwd en veilig voelde met de oude propositie in het midden. hier werd duidelijk dat de oude propositie nog aanwezig was en dat de introductie van de nieuwe propositie in de weg stond.
de interventie:
de begeleidster van de opstelling vroeg de representant van de directie en een representant van een afdeling die met de oude propositie werkte om voor mij komen te staan. ze waren dankbaar en vertelde dat ik heel goed werk heb geleverd voor de organisatie en we mooie resultaten met elkaar hebben behaald. De organisatie is in een nieuwe fase terecht gekomen waar een nieuwe propositie bij past. het wordt dus nu tijd om afscheid te nemen van de oude propositie. ik voelde me als die oude propositie wat kleiner worden, voelde dat ik minder belangrijk werd maar had er direct vrede mee. ik liet dit even op me inwerken, en voelde dat ik plaats kon maken voor iets nieuws. de nieuwe directeur pakte m’n hand vast en begeleidde me naar een plek buiten de groep. daar kon ik met een tevreden gevoel naar de organisatie kijken en zag hoe de nieuwe propositie haar plek in nam. verdriet maakte plaats voor trots. Alle andere representanten gingen dichter bij de nieuwe propositie staan en ik voelde me leeglopen qua energie. ik was overbodig en had m’n bestemming bereikt.